خسته از آدم بزرگا

خسته از آدم بزرگا

صندوقچه قدیمی
خسته از آدم بزرگا

خسته از آدم بزرگا

صندوقچه قدیمی

کودک زیبای من کاش در آغوش من بودی و عطرت را با بوسه از لب های کوچکت. با تمام وجودم حس می کردم



نوگل زیبای من جرم تو چیست


این چه سطری از کتاب زندگیست 


                            غنچه باید در گلستان بشکفد 


                            با نوازش های باران بشکفد 


پس چرا محکوم خشم باد شد 


خنده های او چرا فریاد شد


                              کو پدر کو خواهر و کو مادرت 


                                 کو عروسک کو کتاب و دفترت 


دل من فدای ناله ی غم ناک تو 


شرم دارم از نگاه پاک تو