از مهران آخوندی

---

خسته ام مثل سربازی که دوری می کشه 

تنها دلخوشیش اینه که دزدکی سیگار میکشه 

خستم مثل کلاغی که رفت و نرسید 

خستم از عمری که خواستمو به آخر نرسید 

خستم از پدری که اسما پدر بود 

از پدر بودن فقط دیر نیایی رو بلد بود

خستم از همه دلسوزیای الکی 

از همه آدم بزرگا که بزرگن الکی 

خستم از اون همه در که به روم وا نشدن 

خستم مثل هم آغوشی و ارضا نشدن 

خستم مثل تیغی که رو رگ سر نمی خورذ

مثل پاستور پدر که تو دلم بر نمی خورد

خستم از شب و روزای همش تکراری 

خستم از زندگیم که شده اجباری 

خستم از آدمایی که اینقدر حقیرن 

که فقط موقع سکس واسه هم می میرن 

خستم از اون شبی که زن را داد و مردم زد توش 

آخه مرد حشری بود زن چرا کردش گوش

خستم از آدمایی که پشت هم حرف می زنن

مثل یه عده نفهمن که فقط زر می زنن

خستم من به خدا خسته تر از هر وقتم 

تو کمک کن همه ی خستگیا پر بکشن از بختم

---